Er kwam een man langs om in ons huis een klusje op te knappen. Hij stak zijn hoofd om de keukendeur en vroeg: 'Wat ruik ik?'
'Oh, niets bijzonders', antwoordde ik. 'We eten vanavond pizza. Ik ben alvast begonnen met het maken van tomatensaus, maar ik ben nog niet verder gekomen dan het bakken van een uitje, en een knoflookje. Is dat wat je ruikt?'
De man keek verbaasd. 'Knoflook? Echte knoflook? Ik doe wel eens knoflookpoeder over de nasi, maar echte knoflook heb ik nog nooit gezien.'
Ik gaf hem een bol knoflook. Wees op de afzonderlijke teentjes in de bol, gescheiden door velletjes. Demonstreerde het pellen van een teentje en de voordelen van een knoflookpers.
Weer wat geleerd. Over een kloofje tussen twee belevingswerelden, veroorzaakt door knoflook. Verbazingwekkend.
