Ik ben een monster. Ik ben Gregor Samsa die op een ochtend wakker werd en ontdekte dat hij in een lelijke bruine tor was veranderd. Dat schrijft Jean-Jacques Suurmond in een puike, al wat oudere column in Trouw.
Eigenlijk is deze tekst geen column. Eigenlijk is het een kort essay, in de geest van Montaigne, waarin een persoonlijke visie klinkt op een thema, in dit geval 'zorg', dat iedereen herkent. Een visie die het persoonlijke overstijgt.
Waarom het geen column is? Daarvoor is deze tekst te weinig voorspelbaar, te weinig polemisch ook. Te weinig triviaal. Zodra een tekst iets meer wil dan het alledaagse overstijgen, is het geen column meer. Dacht ik zo. Het lijkt misschien een kwestie van definitie. Dat is het ook.
