'Over architectuur denk ik zelden. Vroeger dacht ik er zelfs helemaal nooit over. Huizen, woningen, gebouwen in het algemeen, heb ik meestentijds beschouwd als een gegeven. (...)
Dat was de eerste zin van een essay. De laatste:
'Over architectuur denk ik nog steeds zelden, maar toch anders dan vroeger.'
Tussen deze twee zinnen heeft zich iets geheimzinnigs voltrokken. Schrijver August Willemsen heeft je meegenomen in zijn gedachtewereld en via Brazilië, de Bijlmer en Sienna, weer teruggebracht naar het zelden denken van hem over architectuur. En dat in 800 woorden ofzo. Mysterieus.
